Początek naszej parafii związany jest z kapliczką stojącą w Chodkowie. Przez wieki miejscowość ta była tzw. „wsią funduszową”, należącą do klasztoru Zgromadzenia Panien Franciszkanek w Krakowie. Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Chotków nad Wisłą.
W zapiskach tego klasztoru znajduje się list księdza plebana Walentego Czapczyńskiego z Łoniowa, z dnia 10 stycznia 1864 roku, informujący siostry zakonne, iż: „Wielmożny Mrozowski, dzierżawca Chodkowa, należącego do klasztoru, z pobożności i gorliwości do religii, dla pociechy duchowej włościan,… wystawił kapliczkę przy dworze murowaną.”
W tymże roku została ona poświęcona i zaczęły się w niej odprawiać Msze Święte. Przez lata wzrastała liczba mieszkańców w okolicznych miejscowościach i powoli rodziła się myśl o budowie nowej świątyni, tym bardziej, że otwarcie kopalni siarki w pobliskim Piasecznie znacznie poprawiło sytuację materialną tych, którzy w niej pracowali. Niestety, czas był wyjątkowo niesprzyjający, albowiem władze komunistyczne z zasady nie dawały pozwoleń na budowę świątyń.
Tymczasem ludzie uczestniczący w niedzielnych Mszach Świętych przy kapliczce, stali często w deszczu i mrozie.
30 października 1964 roku po raz pierwszy Kuria w Sandomierzu wystąpiła do ówczesnych władz z pismem o zezwolenie na budowę kaplicy w Chodkowie. Przez prawie 6 lat urzędy odpowiadały w podobny sposób:
„…drogi się poprawiły, a ponadto kursuje autobus…”
Kiedy pisano o odległości 7km do kościoła oraz o tym, że autobus zabierze jedynie 40 osób i w niedziele nie kursował, nie było żadnej reakcji.
2 lutego 1969 roku do prośby dołączono podpisy wszystkich mieszkańców.
14 kwietnia podobne pismo skierowano na ręce I sekretarza Wiesława Gomułki, także bez odpowiedzi. Kiedy 22 grudnia 1969 roku odmówiono po raz kolejny, z inicjatywy kapłanów pracujących w Łoniowie, zaczęto przygotowywać dobudówke pilśniową, która miała stanąć przy kapliczce, chroniąc ludzi uczestniczących we Mszy Świętej od złych warunków atmosferycznych tak latem jak i zimą.
Zestawiono ją 31 stycznia 1970 roku. W kilka dni po pierwszym nabożeństwie przybudówką zaczęli się interesować „panowie” z wydziału śledczego. Jeszcze nie skończyły się kłopoty związane z wcześniejszym postanowieniem dzwonu na terenie przykaplicznym, a już pojawiły się nowe. Zaczęto mierzyć, fotografować…
Ksiądz Henryk Malczyk proboszcz z Łoniowa otrzymuje kolejne nakazy rozbiórki i wezwania na przesłuchanie. Podobne wezwania otrzymują parafianie.
Z inicjatywy ówczesnego wikariusza Księdza Henryka Krawczyka, wierni codziennie czuwają na modlitwie. Atmosfera nacisku i niepewności towarzyszy wszystkim, którym zależy na istnieniu zadaszenia. Są gotowi bronić swego dzieła…
Niestety…
Rankiem 8 marca 1970 roku pod kapliczkę podjechała „nyska” z pracownikami kopalni „Piaseczno”, którym zlecono rozebranie przybudówki. Jak na ironię, w większości byli to mieszkańcy okolicznych miejscowości. Budowla się ostała. Modlitwa wiernych trwała do godziny 21-tej.
Uspokojeni, że dzisiaj już nic się nie zdarzy, wierni poszli do swoich domów.
Niebawem usłyszano dziwny szum i ruch. Od strony Łążka nadjechało wiele dźwigów i samochodów. Pojawili się milicjanci z psami, którzy spacyfikowali cały teren. W ciągu kilku minut kapliczka była otoczona. Na każdym podwórku mieszkańcy zauważyli kilku funkcjonariuszy milicji. Kto próbował wyjść z domu i udać się na miejsce modlitwy, przemocą został zawrócony. Razy pałek milicyjnych, opary łzawiącego gazu i pogryzienie przez psy nie ominęły nawet dzieci i kobiet. Pomimo tej pacyfikacji, jak żywo przypominającej czasy okupacji faszystowskiej, ci którzy wybiegli wcześniej z domu „w tym co mieli na sobie”, znaleźli się bliżej, choćby panowie ze Starego Chodkowa, którzy trzymając się pod ręce – „przebili się” aż pod sam teren kapliczki.
Zatrzymały ich pałki milicyjne, gaz łzawiący, gryzące psy. Zostali aresztowani. Po kilkunastu minutach „sprawnej akcji” dobudówki już nie było. Załadowano porozrywany materiał na samochód ciężarowy i wywieziono.
Kilku mężczyzn zabrano do Tarnobrzega. Wielu straciło przytomność.
Bolesny był fakt, że nie chciano przyjąć ofiar tej akcji do szpitala w Tarnobrzegu. Po wielu zabiegach przyjęto ich w Nowej Dębie.
Warto dzisiaj wspomnieć imiona i nazwiska osób, które cierpiały i dały świadectwo swojej wiary. Niektórzy odeszli do Pana , większość żyje.
Modlimy się za nich. Są to: Borycka Maria, Janina Ziółkowska, Józefa Skrok, Dzieciuch Jan, Dzieciuch Mieczysław, Kogut Wanda, Kogut Andrzej, Niekurzak Tadeusz, Jachimowska Sabina, Mrozińska Stefania, Cieśla Cecylia, Bednarski Stanisława, Swatek Danuta, Stanisław Swatek, Rozalia Szaraniec, Stefan Bąk, Liwiński Kazimierz, Borycki Marian, Błasiak Jerzy, Tadeusz Cebula, Józefa Cebula, Przewłocki Marian, Dziuba Maria, Marian Bąk, Paliński Bronisław, Stanisław Żyła i wielu innych. Jedni leżeli w szpitalu, innych aresztowano. Wielu przez wiele dni leczyło rany i oczy, które łzawiły.
W najbliższą niedzielę od tego bolesnego wydarzenia przybyli do Chodkowa: Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski, Ks.Henryk Krawczyk oraz Ks.Czesław Przewłocki. Razem odwiedzali ofiary brutalnej akcji w ich domach.
Ksiądz Biskup był nawet w szpitalu w Nowej Dębie.
Od tego czasu trudno policzyć wyjazdy delegacji do różnych urzędów, czy pism w sprawie pozwolenia na budowę kościoła.
Ks. Henryk Krawczyk był przewodnikiem i natchnieniem dla walczących o swoje prawa ludzi. Wraz z nimi wyjeżdżał do Rzeszowa, Warszawy i Tarnobrzega.
Po wielu latach starań ostateczną zgodę na budowę kościoła otrzymano 29 marca 1974 roku. Prace rozpoczęto niemal natychmiast i kościół w stanie surowym został wybudowany w tym samym roku. W trakcie prac budowlanych wmurowano poświęcony w 1973 roku przez Papieża Pawła VI kamień węgielny.
Ludność z wielkim zapałem przystąpiła do pracy. Radość z faktu, że będą mieć swój kościół dodawała sił. Pracowali niemal wszyscy, nawet kobiety.
ROK 1975
Trwa budowa kościoła, którego architektem i pomysłodawcą projektu jest Stanisław Preuss.
ROK 1976
28 marca 1976r. Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski dokonał poświęcenia kościoła Św.Józefa w Chodkowie.
Ksiądz Biskup poświęcił także konfesjonały, chorągiew Św.Józefa, stacje Drogi Krzyżowej oraz udzielił licznie zgromadzonym wiernym pasterskiego błogosławieństwa na dalszą pracę przy upiększaniu świątyni.
6 lipca na prośbę Księdza Henryka Malczyka proboszcza w Łoniowie i opiekuna kościoła Św.Józefa w Chodkowie, Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski udzielił dla tego kościoła prawa binacji w dni powszednie, jak ślub, pogrzeb lub pierwszy piątek miesiąca.
ROK 1977
24 stycznia 1977 roku Ksiądz Henryk Malczyk zwrócił się do Urzędu Gminy w Baranowie Sandomierskim z prośbą o zezwolenie na budowę budynku mieszkalno – gospodarczego dla potrzeb kościoła w Chodkowie.
29 sierpnia otrzymał decyzję negatywną. W uzasadnieniu odmowy napisano, że działka nie jest przeznaczona na cele budowlane. Było to sprzeczne z uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tarnobrzegu z 1966 roku uznającą te tereny jako działki budowlane.
Nie ustając w swych staraniach Ksiądz Malczyk zwrócił się do Kurii Diecezjalnej Sandomierskiej z prośbą o zgłoszenie do planu budownictwa na rok 1978 budowy budynku mieszkalnego przy kościele Św.Józefa we wsi Chodków Nowy.
ROK 1978-1979
17 maja 1978 roku Ksiądz Henryk Malczyk otrzymał pismo z Kurii Diecezjalnej Sandomierskiej, w którym został poinformowany, iż Urząd Wojewódzki w Tarnobrzegu uchyla się od jednoznacznej odpowiedzi w sprawie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego przy kościele Św.Józefa w Chodkowie odpowiadając co następuje: „teren ten nie jest jednostką wyodrębnioną i jest obsługiwana przez księży parafii Łoniów”.
W styczniu 1979 roku Ksiądz Biskup Piotr Gołębiowski mianował do opieki nad kościołem w Chodkowie ówczesnego wikariusza z Łoniowa Księdza Mariana Brodeckiego.
W lutym i w marcu tegoż roku zaczęto starania o zezwolenie na urządzenie cmentarza grzebalnego w Chodkowie.
1981
Kuria Diecezjalna Sandomierska pismem z dnia 4 marca 1981 roku zatwierdziła plany budowy budynku mieszkalnego dla parafii Chodków i wyraziła zgodę na budowę budynku gospodarczego.
Dnia 6 kwietnia 1981 roku Biskup Sandomierski Edward Materski – erygował przy kościele filialnym w Chodkowie pełnoprawną parafię pod wezwaniem Świętego Józefa Oblubieńca NMP.
5 grudnia 1981 roku Ksiądz Biskup Walenty Wójcik poświęcił cmentarz parafialny w Chodkowie i udzielił Sakramentu Bierzmowania młodzieży klas VII i VIII.
W tym roku rozpoczęto też budowę budynku mieszkalnego (plebanii).
1982
W dniach 14-15 sierpnia 1982 roku odbyła się w parafii wizytacja kanoniczna Księdza Biskupa Walentego Wójcika.
Parafianie przygotowali się do tej uroczystości bardzo starannie. Niemal wszystkie rodziny skorzystały z Sakramentu Pokuty. Przygotowano się także zewnętrznie, poprzez dekoracje trasy przejazdu, wnętrza kościoła i własnych domów.
Początek uroczystości rozpoczęto o godz.1700 Mszą Świętą, którą odprawił Ksiądz Biskup. Po Mszy Świętej nastąpiło poświęcenie pojazdów. Następnie Ekscelencja spotkał się z ministrantami i scholą.
Następnego dnia (niedziela), po porannej Mszy Świętej odbyło się spotkanie Księdza Biskupa z młodzieżą.
Po uroczystej sumie, podczas której nastąpiła konsekracja kościoła i ołtarza, Ksiądz Biskup dzieciom swego błogosławieństwa i spotkał się z Kołami Żywego Różańca oraz Rodziną Franciszkańską.
Po południu uroczyście pożegnano Księdza Biskupa Walentego Wójcika.
27 października 1982 roku rozpoczęło się w Diecezji Sandomierskiej nawiedzenie Maryi w Cudownym Obrazie, które trwało do 3 listopada.
Każdego dnia odbywała się adoracja Najświętszego Sakramentu zakończona Mszą Świętą. Parafianie brali czynny udział w tej uroczystości licznie przystępując do Sakramentu Pokuty.
Wykonano dwie płaskorzeźby: Św. Maksymiliana Kolbego i Św. Barbary. Trwają prace nad wykończeniem plebanii. Rozpoczęto budowę budynku gospodarczego.
Wystrój wewnętrzny kościoła zaprojektowała P. Wanda Pawłowska.
1983
25 marca 1983 roku w Święto Zwiastowania Ojciec Święty Jan Paweł II zainaugurował Rok Jubileuszowy i nazwał go „Jubileuszowym Rokiem Odkupienia”.
Akcent w tym roku kładziono nie tyle na pokutę i odpust, jak było kiedyś, ile na odkupienie i pojednanie, nie wykluczając naturalnie pokuty i odpustu.
28 kwietnia 1983 roku odbyła się parafialna pielgrzymka do Sanktuarium w Sulisławicach, gdzie odbyło się nawiedzenie Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.
Uroczystą Mszę Świętą odprawił Ksiądz Biskup Stanisław Sygnet. Licznie zebrani parafianie dziękowali Matce Bożej za liczne łaski i prosili o błogosławieństwo na dalsze prace w parafii. Równocześnie tego dnia zakończyło się Nawiedzenie Obrazu Matki Bożej w naszej Diecezji.
1 czerwca 1983 roku ksiądz proboszcz Marian Brodecki zamieszkał na plebanii. W związku z czym podziękował P.Rożkom za 5-letnią opiekę.
26 czerwca 1983 roku – rozpoczęcie parafialnych Misji Świętych. Parafianie licznie wzięli udział w rekolekcjach.
4 grudnia 1983 roku w uroczystość Świętej Barbary przybył do parafii Ksiądz Biskup Stanisław Sygnet. Ksiądz Biskup poświęcił plebanię, dwie płaskorzeźby: św.Barbary i św.Maksymiliana Kolbe, chrzcielnicę i dom gospodarczy oraz udzielił Sakramentu Bierzmowania młodzieży klas VII i VIII.
1984
16 marca 1984 rok – Renowacja Misji Jubileuszowych. Czterodniowe rekolekcje zakończyły się spowiedzią, 19 marca w Uroczystość Świętego Józefa oblubieńca NMP, patrona naszej parafii.
16 maja 1984 rok – ogłoszony w całym kraju dzień modlitw kobiet polskich o zwycięstwo miłości nad nienawiścią. Tego dnia bardzo licznie zebrane kobiety z naszej parafii brały udział we Mszy Świętej.
W tym roku wykonano część ogrodzenia wokół plebanii, tynkowanie plebanii, zakup desek dębowych konfesjonał, szafy do zakrystii, inne prace wewnątrz plebanii (podłogi, piec kaflowy, malowanie).
1985
Dokonano ocieplenia stropodachu i restauracji kościoła.
1986
15 października 1986 rok – wielki uroczysty dzień naszej parafii. W tym dniu odbyło się Nawiedzenie Relikwii Krzyża Świetego. Nabożeństwu przewodniczył Ksiądz Biskup Walenty Wójcik.
1990
6 sierpnia 1990 roku zmarła na zawał serca Pani Wanda Pawłowska z Krakowa wykonawczyni płaskorzeźb w naszym kościele. Obecnie pracowała nad czwartą stacją Drogi Krzyżowej również dla naszej parafii.
7 sierpnia 1990 roku mieszkańcy Gągolina i Bogorii gościli w swoich domach (nocleg) 450-osobową grupę pielgrzymów z Zamościa udających się na Jasną Górę. Od kilku lat mieszkańcy tych wiosek przyjmują na nocleg pielgrzymów.
10 czerwca I Komunia Święta dzieci ze szkoły w Łążku. Przewodniczyli księża Marian i Antoni Brodeccy.
1991
18 marca 1991 roku grupa mężczyzn z naszej parafii wyjechała do Radomia do pomocy przy budowie gmachu seminaryjnego.
4 czerwca 1991 roku liczna grupa parafian (autokar, prywatne samochody) udała się do Radomia na spotkanie z Ojcem Świętym
29 sierpnia 1991 roku – spotkanie modlitewne na Świętym Krzyżu. Z naszej parafii udali się starsi ministranci, schola i młodzież oazowa.
29 grudnia 1991 roku w Uroczystość Świętej Rodziny wręczono rodzinom naszej parafii Karty Praw Rodziny.
cdn…